Urodził się 11.01.1933 roku w Medynie (województwo tarnopolskie). W roku 1951 ukończył Liceum Ogółnokształcące we Lwówku Śląskim. Studia wyższe rozpoczął na Wydziale Lotniczym Politechniki Wrocławskiej w 1951 roku, a następnie kontynuował je na Wydziale Mechanicznym Politechniki Wrocławskiej. Ukończył studia w 1956 roku uzyskując tytuł matistra inżyniera mechanika.

Prace w Politechnice Wrocławskiej rozpoczął od 1.09.1954 roku na stanowisku zastępcy asystenta w Katedrze Mechaniki Technicznej, następnie został asystentem (1956) i starszym asystentem (1958). Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1954 roku. W roku 1972 został docentem. Stopień naukowy doktora habilitowanego otrzymał w roku 1987, a na stanowisko profesora nadzwyczajnego został powołany w 1990 roku. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1991 roku. Specjalizuje się w mechanice ciął stałych. Zaproponował własna koncepcje miary uszkodzenia materiału i doświadczalna weryfikacje tej miary oraz ocenę wpływu rodzaju stanu naprężenia na procesy odkształcenia i zniszczenia stali żarowytrzymałych w warunkach cyklicznych zmian temperatury.

Pełnił liczne funkcje kierownicze. W latach 1975 - 1978 zastępcy dyrektora Instytutu ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem, a w latach 1990 - 1991 dyrektora Instytutu Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej. Od 1990 roku jest kierownikiem Laboratorium Wytrzymałości Materiałów, a od 1992 roku kierownikiem Zakładu Naukowo - Dydaktycznego Wytrzymałości Materiałów w Instytucie Materiałoznawstwa i Mechaniki Technicznej.

W 1988 roku był członkiem Międzynarodowego Komitetu Naukowego Konferencji NUCMAT 88, a w 1994 został powołany w skład Komitetu Organizacyjnego V Międzynarodowej Konferencji Zmęczenia i Zniszczenia. Był członkiem PTMTS, Europejskiej Grupy Mechaniki Pękania, Członkiem Komisji Budowy Maszyn i Mechaniki oraz Komisji Nauki o Materiałach Oddziału PAN we Wrocławiu i Zespołu Zmęczenia Materiałów i Konstrukcji Komitetu Budowy Maszyn PAN.

Jest autorem ponad 100 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 2 monografii: Zmęczenie cieplne metali i elementów konstrukcji (1981), Analiza procesu zniszczenia podczas zmęczenia cieplnego metali (1986) i jednego podręcznika akademickiego: Wytrzymałość Materiałów (1996). Wypromował 4 doktorów.